Okna od lat uznawane są za słaby punkt ocieplenia budynków. Od lat 80. producenci szkła i stolarki otworowej pomnożyli techniki i innowacje w celu poprawy ich wydajności.
Jeżeli kolejne przepisy termiczne (RT) wymagały zachowania parametrów zgodnie ze ścianami budynku, RT 2000, a następnie 2005 wyróżnia się tym, że konieczne jest obliczenie całkowitego bilansu energetycznego budynku, w którym stolarka nie jest już uwzględniana jako czynnik strata ciepła. Tak więc RT 2005 charakteryzuje okna pod względem zdolności do zmniejszania zużycia ogrzewania
i oświetlenia dzięki bezpłatnemu udziałowi światła słonecznego i ciepła w zimie.
Wydobycie jak największej ilości energii z okien jest jednym z wyzwań kolejnego RT 2022-2023 promującego projektowanie budynków o niskim zużyciu i bioklimatyce. Nakłada co najmniej 1/6 przeszklonej powierzchni w porównaniu do części mieszkalnej z maksymalnie oknami
wychodzącymi na południe, aby uzyskać wysokie zyski słoneczne oraz wysoki i komfortowy poziom naturalnego oświetlenia.
Z przeprowadzonych badań wynika, że przy tych samych właściwościach oszklenia i stolarki, im bardziej powierzchnia okna jest zwiększona, im bardziej izoluje, tym większe są zyski energii słonecznej i tym ważniejszy jest udział światła naturalnego.
Zimą dobrze zorientowane okno może zatem przechwycić więcej energii niż traci i w pewnych warunkach stać się „dodatnie”. Latem zewnętrzne zabezpieczenia (rolety, żaluzje, okapy dachowe) lub maski (osłony przeciwsłoneczne i roślinność) ograniczają dopływ ciepła przy zachowaniu dobrej przepuszczalności światła. W tych warunkach zwiększenie powierzchni przeszklenia pozwala jednocześnie przyczynić się do zmniejszenia zużycia , komfortu… i estetyki.