Płytka cementowa: urok domu

Po zniknięciu od lat 70-tych płytki cementowe w ostatnich latach powróciły do naszych wnętrz. Chociaż imitacje to legion, żadna z nich nie jest warta prawdziwej, ręcznie wykonanej płytki, z niezrównaną głębią koloru.

Cementowa płytka powstała około 1850 roku w Viviers, w Ardèche, w pobliżu pierwszej francuskiej cementowni. Został wymyślony przez Étienne Larmande, wykonawcę robót publicznych. Bardzo szybko ta płytka, zwana wówczas „mozaiką”, uwiodła swoimi walorami technicznymi i estetycznymi. Ten nowy proces umożliwia produkcję płytek podłogowych z najpiękniejszym efektem, bez pieczenia i po umiarkowanych cenach. Stanowią zatem dobrą alternatywę dla ówczesnych kamiennych, marmurowych i lastryko, bardzo drogich materiałów. Produkcja rozwija się w Marsylii i Awinionie. Płytka cementowa, początkowo przeznaczona dla burżuazji, szybko stała się produktem używanym w popularnych domach. Prezentowany na Wystawie Światowej w 1867 roku w Paryżu, podbił Europę i jej kolonie (w szczególności Maghreb i Afrykę).Jest również ceniony w Ameryce Łacińskiej i Azji. Jednak sto lat później, w latach 70. XX wieku, stanął w obliczu silnej konkurencji ze strony przemysłowej ceramiki szkliwionej i zaniechano jej produkcji.Od lat 2010-tych płytki cementowe znów budzą prawdziwy szał , do tego stopnia, że znajdziemy tysiące imitacji i wariacji: gres porcelanowy, ale także podłogi PCV, tekstylia, przedmioty dekoracyjne … Jednak nic nie przebije oryginalna płytka, wykonana ręcznie i zgodnie z zasadami sztuki. Jeśli kilku rzemieślników z południa Francji przejęło tę pradawną wiedzę, płytki cementowe są obecnie produkowane w Hiszpanii, a przede wszystkim w Maroku.

Produkcja w pełni ręczna

Tradycyjnie płytki mają wymiary 8 '' x 8 '', ale są też płytki prostokątne, trójkątne i ośmiokątne. Są grube (około 16 mm) i mają dwie dobrze widoczne warstwy: warstwę użytkową i warstwę strukturalną (lub jastrych). Ich produkcja pozostała prawie taka sama od czasu ich wynalezienia i nadal jest wykonywana ręcznie.
Do żeliwnej formy wlewamy lejkiem bardzo drobną płynną zaprawę składającą się z 2/3 proszku marmurowego, 1/3 cementu (szarego lub białego w zależności od pożądanego odcienia). ) oraz pigmenty do barwienia. Aby wykonać wzorzystą płytkę, umieszczamy przekładkę w formie, rodzaj miedzianego szablonu składającego się z tylu pudełek, ile jest wzorów i kolorów do odlania. Mieszanki barwione przygotowuje się w niewielkich ilościach, aby zapobiec ich twardnieniu, gdyż należy je zużyć w ciągu godziny przed rozpoczęciem wiązania.
Pod tą pierwszą warstwą o grubości od 4 do 5 mm, warstwą użytkową, wykonujemy następnie warstwę strukturalną złożoną z szarego cementu i krzemionki (piasku), która służy jako podpora i nadaje płytce grubość. Tak wypełniona forma przechodzi pod prasę hydrauliczną w celu jej zagęszczenia, co umożliwia jej ręczne rozformowanie i obróbkę.
Należy wtedy sprowokować reakcję chemiczną hydratacji, aby płytka stwardniała. W ten sposób po 24 godzinach od wyjęcia z formy płytki są albo zanurzane w misce z wodą na kilka godzin (metoda tradycyjna), albo spryskiwane wodą. Następnie płytki powinny wysychać przez co najmniej trzy tygodnie lub tylko od trzech do pięciu dni w przypadku natryskiwania, zanim zostaną zapakowane i wysłane.
Liczba manipulacji, którym poddawana jest płytka, sprawia, że obecność niewielkich defektów jest nieunikniona , w przeciwieństwie do procesów przemysłowych, w których płytki mają jednolity wygląd, bez niuansów powierzchni i koloru. To właśnie te drobne wady, wynikające z rzemieślniczej produkcji, tworzą urok całości po ułożeniu płytek.

Zasady instalacji, których należy przestrzegać

Układane w staromodny sposób płytki należy układać praktycznie od krawędzi do krawędzi z zachowaniem maksymalnej fugi 1 mm. Jest to tym bardziej uzasadnione w przypadku płytek dekoracyjnych. Większa fuga (od 1 do 2 mm) daje bardziej rustykalny wygląd, ale zapobiega pękaniu płytek. Na drewnianym wsporniku lub na ogrzewanej podłodze zapewniono szczelinę o grubości 3 mm. Jeśli na przykład płytki znajdują się obok parkietu, konieczne jest zastosowanie poliuretanowej szczeliny dylatacyjnej o szerokości od 4 do 5 mm między dwoma materiałami.

Podczas montażu zawsze wykonujemy podwójne przyklejenie na podłodze lub ścianie oraz od spodu płytki grzebieniem od 8 do 10 mm zaprawą klejącą (zdjęcie A i B) . Musi być bardzo pastowaty, jeśli klej jest zbyt płynny, płytka może opadać po regulacji. Należy uważać, aby cała powierzchnia płytki cementowej stykała się z klejem, w przeciwnym razie wystająca płytka może pęknąć w rogach. Płytki są precyzyjnie wyregulowane poprzez docisk dłonią: różnica poziomów nie powinna przekraczać 1 mm między położoną płytką a jej bezpośrednimi sąsiadami. Nigdy nie uderzaj płytek młotkiem.

Fugowanie można przeprowadzić po dwóch do trzech dni po montażu, używając prostej, średnio szarej zaprawy do fugowaniana bazie cementu, zawierający niewiele lub żadnych dodatków, bardzo płynny (nigdy o konsystencji pasty). Zaczynamy od natłuszczenia bardzo cienkiej warstwy szmatką powierzchni płytek przezroczystym olejem roślinnym (orzechowym lub słonecznikowym) na kilka godzin przed fugowaniem. Zapobiega to wnikaniu zaprawy fugującej w lekko porowatą powierzchnię płytek i zasłonę cementową, niewidoczną na mokro, a następnie matowienie powierzchni. Tuż przed fugowaniem płytki i fugi zwilża się wodą „do odmowy”. Jest to niezbędne do wypełniania cienkich spoin. Fugować bardzo szybko na małych powierzchniach i dokładnie czyścić płytki wodą z dodatkiem domowego środka czyszczącego bez chloru i kwasu. Wyczyść drugi raz po całkowitym wyschnięciu płytek,co może potrwać od kilku dni do kilku tygodni, przed końcową fazą woskowania. Przepuszczenie mopa czystej wody po płytkach między dwoma czyszczeniami pomaga usunąć wszelkie białawe ślady, które mogą pojawić się podczas suszenia.

Lecz i pielęgnuj

Płytki cementowe uwalniane z produkcji są matowe, porowate i łatwo wchłaniają plamy. Dlatego po instalacji konieczne jest przepuszczenie wypełniacza porów. Płytki muszą być suche, w przeciwnym razie wosk nie będzie wystarczająco wnikał. Pół-pastowaty biały wosk nakładamy szmatką w dwóch bardzo cienkich warstwach w odstępie kilku godzin, a następnie polerujemy czystą, suchą szmatką.
Raz w roku płytki należy poddać obróbce w celu ich ochrony, impregnacji, wzmocnienia i satynowania koloru. Zabieg ten najlepiej przeprowadzić latem, kiedy płytki są bardzo suche. Eksploatacja na mokrym podłożu może powodować powstawanie bardzo małych czarnych plam, które jednak znikają po kilku miesiącach. Plamy są najpierw usuwane bardzo drobnym materiałem ściernym (000), a następnie wszelkie pozostałości kurzu są usuwane. Umyć mopem i mydłem marsylskim. Przede wszystkim nie powinieneś używać wybielacza. Istnieje kilka różnych zabiegów do wyboru według własnych upodobań i możliwości.
• Z woskiem: to idealny zabieg. Obficie nałóż płynny, bezbarwny wosk marmurowy, który impregnuje cement i nadaje mu satynowy połysk.
• Z olejem lnianym: doskonały do impregnacji podłóg. Ale zmienia kolor płytek, lekko je żółknąc, zwłaszcza białe i pastelowe płytki. Podłoga nabiera wówczas rustykalnego wyglądu.
• Wypełniacz porów: produkt nakładać pędzlem lub gąbką w dwóch do trzech warstwach w zależności od marki, zgodnie z zaleceniami producenta. Wypełniacz porów głęboko impregnuje i zabezpiecza płytki przed plamami.
• Przez krystalizację: może to zrobić tylko doświadczony profesjonalista. Sprawia, że płytki cementowe błyszczą jak emalia.

Styl i personalizacja

Płytki cementowe nabierają piękna wraz z wiekiem, w przeciwieństwie do płytek zeszklonych, na których nigdy nie jest odciśnięty znak czasu. Cechuje je to, że nigdy nie są całkowicie zjednoczeni. Ich surowy wygląd pozwala im harmonijnie komponować się ze starymi wnętrzami, w których wydają się istnieć od zawsze, a także współczesnymi. Są eleganckie, czasem oryginalne, a swoim klasycznym i autentycznym duchem nadają domowi duszę i szlachetność do tego stopnia, że często są atutem wdzięku.
Znajdziemy w niej płytki z geometrycznymi wzorami, kopie starych płytek, ale także wzory marokańskie, których kolorystyka została czasami dostosowana do świateł Zachodu, jak to ma miejsce w przypadku Emery. Wzory są często ozdobne i pochodzą z różnych kultur, przez co w końcu są bardzo aktualne. Płytki „działają” samodzielnie lub łączą się w pary, trójki lub więcej, tworząc skomplikowany i jeszcze bardziej dramatyczny wzór. Różnorodność rozwiązań jest więc prawie nieskończona i pozwala na tworzenie całkowicie spersonalizowanych dekoracji.
Dla Lucille Chardon, architekta z Amiens (członka sieci Notes de Styles) i zwolenniczki płytek cementowych, są one idealne do wyznaczania otwartych przestrzeni: kuchni w otwartym salonie, głównej łazienki z wykładziną z płytek ceramicznych. cement pod wanną lub pod prysznicem… „Świetnie komponują się też z drewnem” - podkreśla, kładąc na przykład płytki na parkiecie lub dywanikach na środku innej podłogi. Świetnie prezentują się z cegłami lub metalem w duchu warsztatu, ale także w stylach skandynawskich i klasycznym szyku. Spontanicznie myślimy o modelach wzorzystych, ale zwykłe kratki są również bardzo ładne w mieszance kolorów lub otoczone wzorzystym fryzem. "
Poza podłogami coraz częściej stosuje się je na ścianach: u wezgłowia łóżka, jako przypadkowy fresk nad wanną, jako malowidło do przełamania kredensu … Na podłodze jak i na ścianie nadają się dla każdego pokoje. Jednak ponieważ są porowate, są również podatne na plamy. Dlatego unikamy umieszczania ich nad piecem, gdzie rozpryski tłuszczu spowodują trwałe zabrudzenie lub pod prysznicem, jeśli mieszkamy w miejscu, w którym woda jest bardzo twarda.