Relacja: spacer po sercu Chamonix

Jeśli szukasz zarówno dreszczyku szczytów, jak i uroku górskiej wioski, Chamonix ma wszystko, aby Cię uwieść. Klejnot tradycji zachowany w wysublimowanej oprawie. Doskonałość! Romain Ricard zdjęcia

W Chamonix chodzimy z nosami w powietrzu, aby zobaczyć między chmurami najwyższy punkt masywu Mont-Blanc (4810,45 m). Natura w stanie surowym, w swoim niezmiennym pięknie.
W 1741 roku przybyło dwóch wielbicieli: dwóch młodych angielskich arystokratów, William Windham i Richard Pocock , odkryli klasztor „Chamouni” i lodowiec, który nazwali „Mer de Glace”. Ich historia wzbudza ciekawość pierwszych wspinaczy.

W 1760 r. Genevan Horace-Benédict de Saussure obiecał nagrodę każdemu, kto osiągnie szczyt Mont Blanc. 8 sierpnia 1786 roku dwóch Chamoniardów, Jacques Balmat i Michel Paccard , odniosło sukces i przypieczętowało rozwój wioski. Przybywali turyści i otwierano pierwsze hotele, takie jak „Hotel d'Angleterre”.

Mieszkają tam romantyczni pisarze, którzy odnajdują tam krajobrazy odpowiadające swoim marzeniom. „Wyobraź sobie ogromne pryzmaty z białego, zielonego, fioletowego i lazurowego lodu w zależności od padającego na nie promienia słońca” - mówi Victor Hugo w swoich „Podróżach”. Czy Chateaubriand nie posunie się tak daleko, by przed takim spektaklem stwierdzić, że „nie ma pięknych krajobrazów bez górskiego horyzontu” („Voyage au Mont-Blanc”)

4 kwietnia 1860 r., Na mocy traktatu turyńskiego, miasto Chamonix opuściło Księstwo Sabaudii i stało się francuskie.

W 1924 r. Odbyły się tam Zimowe Igrzyska Olimpijskie , które przyniosły wiele atrakcji i specjalności związanych z górami, które od tego czasu uczyniły go sławnym. Z przyjemnością odkrywa się dziedzictwo architektoniczne Chamonix, jego stare pałace „Belle Époque” i „Art Deco”, typowe gospodarstwa rolne i chaty.

Tradycje rzemieślnicze można również odkrywać krok po kroku. Przy wjeździe do miasta fabryka dzwonów kontynuuje rodzinną tradycję od sześciu pokoleń. Hodowcy krów, owiec i kóz mają tam wykonane ze stali „dzwony” dla swojego bydła, dzięki którym można je znaleźć we mgle. Do wyprodukowania tych dzwonków potrzeba nie mniej niż pięćdziesiąt jeden kroków …

W centrum miasta na tyłach swojego sklepu z pamiątkami pracuje tokarz drewna : to Pascal Fabre zajmuje się drewnem orzechowym, klonowym i owocowym oraz wykonuje na zamówienie talerze, zaprawy, grzyby, jabłka, gruszki… Te przedmioty dekoracyjne łączą się z ceramiką sabaudzką, wyrobami koszykarskimi i produktami góralskimi wybranymi przez jego żonę.

Miłośnicy zabytkowych mebli i dzieł sztuki sabaudzkiej odwiedzą antykwariusza Virginie Philippe . Mała dziewczynka słynnego fotografa Georgesa Tairraza ma oko! Odkrywa rzadkie dzieła, które wystawia w swojej galerii „Le Dogue Bleu”: meble z modrzewia, jodły, drewna owocowego (skrzynia ślubna z XVIII wieku, meble rzemieślnicze), szkliwiona ceramika z Marnaz, obrazy autorstwa Góra…

Virginie uczestniczy również w dekoracji hoteli i urządziła część „Chalets de Philippe”. Położona w Le Lavancher odrestaurowana osada z siedmioma ekologicznymi domkami jest dziełem miłośnika gór Philippe Courtines.

Tutaj wszystko jest stare: odrestaurowano mazoty i ożywiono antyki i popularne sztuki górskie. Wyposażone w niesamowity urok, każdy z nich ma kuchnię. Szef kuchni, Denis Flota, proponuje wykwintne dania, takie jak foie gras z orzechami i rodzynkami, z galaretką ogonową.

W Chamonix uwielbiamy dobre jedzenie. Wśród uroczych lokali La Maison Carrier , utrzymana w wystroju starych stodół, odbudowanych w identyczny sposób, oferuje niezapomniane hotpoty i dowcipy, które powrócił szef kuchni Stéphane Gassot.

Kolejne miejsce przesiąknięte historią, restauracja "la Calèche", z typowymi potrawami i nietypowym wystrojem, gdzie stare narty, piec i blaszane naczynia kuchenne stoją obok powozu konnego … Prawdziwe muzeum Sabaudii.

Stacja zbudowana w 1908 roku zachowała swój urok. To stąd mały czerwony pociąg z zębatką zaczyna się wspinać na wyżyny. Po przyjeździe spektakl Mer de Glace można zobaczyć z panoramicznego tarasu.