Spoiny wykonuje się za pomocą wcześniej odmierzonej zaprawy („Pierrajoint”), którą należy wymieszać przed użyciem. Można je napełniać za pomocą worka (lub dyszy), aby uniknąć rozlania na materiał wrażliwy na plamy. Zaleca się również, aby wokół każdej kostki brukowej zastosować specjalny środek ochronny zwany „produktem do spoinowania”. Jednak nie może ściekać w przerwach, w przeciwnym razie zaprawa nie wytrzyma. Po zakończeniu szpachlowania zaprawę rozdrabnia się kielnią. Od początku wiązania fugi i bruk można czyścić wilgotną gąbką, ponieważ suche osady są trudne do usunięcia.
Po zmieszaniu na miejscu elastyczną i gładką zaprawę do spoinowania nakłada się kieszonką (lub dyszą) do czasu wypełnienia szczelin między płytami, nie powodując zbyt dużego nawisu. Możesz również użyć kielni, aby promować to wypełnienie.
Zaprawę następnie kruszy się kielnią, zwracając uwagę, aby ograniczyć występowanie na powierzchni wrażliwej na plamy (zwłaszcza wapno).
Wygładzanie gąbką musi uwzględniać nieregularny zarys kostki brukowej. Nie wydrążone ani przepełnione spoiny te zapewniają ostateczny szlif, który podkreśla jakość pracy.
Klatka schodowa ożyła dzięki nowemu wystrojowi, idealnie dopasowanemu do dwóch połączonych ze sobą tarasów. Leczenie przeciwporostowy jest konieczne, aby zachować swój pierwotny wygląd.
Praktyczny przewodnik i zdjęcia wyprodukowane przez Catherine Lavard, chyba że zaznaczono inaczej, przez Pierra