Le Vexin: wycieczka z przewodnikiem

U bram Paryża ten bogaty region rolniczy z zielonymi i spokojnymi krajobrazami, podzielony historią między królestwo Francji a królestwo Normanów, zapewnia architekturę, która zachwyca jednością, prostotą, poprawnością proporcji, nie pomijając różnorodności. materiały. Trasa w sercu kraju, w którym niektórzy ludzie wkładają ręce w ciasto, aby zachować ducha.

Na zachód od departamentu Val d'Oise, na skraju nowoczesnej aglomeracji Cergy-Pontoise, Vexin rozwija rozległy wapienny płaskowyż o długości około sześćdziesięciu kilometrów i szerokości czterdziestu. Ograniczony kilkoma dolinami, z Oise (na wschodzie), Epte (na zachodzie) i Sekwaną (na południu), nadal rozciąga się na południe od departamentu Oise przed zakończeniem na północnym skraju Yvelines. Nieco płaska, nie mniej pagórkowata dzięki zalesionym kopcom (o wysokości od stu siedemdziesięciu do dwustu dwudziestu metrów), które ją wyróżniają. Często przecinają ją suche doliny i doliny poprzecinane strumieniami (Aubette, Montcient, Viosne, Sausseron…), oszczędzając piękne aluwialne równiny.

Francuski Vexin. Jednorodne siedlisko

„Tak blisko, tak egzotycznie” - tak można podsumować charakter Vexina. Ze swoimi połaciami pszenicy, wioskami z jednoczącą dzwonnicą i kredowymi klifami, które ciągną się wzdłuż pętli Sekwany, kraj ten zachowuje wszystkie swoje uroki. Położone w północno-zachodniej części regionu paryskiego, kryje spokojną okolicę z chłodnymi dolinami. Pokryta żyznym mułem płaskowyż, który go niesie (1400 km2) był od średniowiecza domeną „pszenicy” (czyli wszystkich zbóż) i hodowli. Zaludniony od czasów prehistorycznych, Vexin bierze swoją nazwę od galijskiego plemienia Veliocassów, które zajmowało go aż do Rouen. W okresie neolitu człowiek zajmował się rolnictwem i hodowlą zwierząt, wznosząc dolmeny i menhiry.

Ziemia graniczna
Po podboju rzymskim ludność jest zorganizowana wokół villae (duże farmy) i vici (wioski), zjednoczone groblami łączącymi Paryż z Rouen, Beauvais i Chartres. W IX wieku Wikingowie wypłynęli w górę Sekwany na swoich długich łodziach, rabując i terroryzując ludność. Aby położyć temu kres, Karol III Prosty przekazał swojemu przywódcy, Rollo, ziemie położone na zachód od Epte. Tak więc w 911 roku Vexin został podzielony na dwa terytoria, jedno zwane „francuskim Vexin”, a drugie „Norman Vexin”. Epte wyznacza granicę między królestwem Francji a Normandią, z którą do 1441 r. Będą spory, królowie Francji i następcy Rollo, zostaną książętami Normandii i królami Anglii. Zachowane przed urbanizacją,francuski Vexin przedstawia specyficzne siedlisko zwartych wiosek poprzecinanych dużymi gospodarstwami zbożowymi. Wioski są łatwo zakładane na zboczu wzgórza lub w zagłębieniu doliny, aby zarezerwować gleby żyznych płaskowyżów pod uprawę zbóż.

Ciągłość siedliska
Region oferuje prawdziwą jedność architektoniczną, która powstała dzięki zastosowaniu lokalnych materiałów (wapień, kamień młyński, piaskowiec), tynków i tynków wapiennych… oraz ciągłości budynków o niewielkiej objętości. Prostokątne i niskie domy są czasem szeregowe, czasem otoczone długimi ścianami. Rysują nieprzerwaną strukturę mineralną, u podstaw tego efektu harmonii.

Prosty i funkcjonalny dom wiejski
Wzniesione w gruzach elewacje mają często tylko jedną kondygnację. Okna rzadko ograniczają prace koronujące (nadproże, łuk itp.) I wycieki termiczne. Zainstalowane nieregularnie, są wyższe niż szerokie z sześcioma szybami. Są obramowane kamieniem kamiennym i zwieńczone nadprożem z kamienia lub dębu (ukryte pod tynkiem). Kąty ścian są wzmocnione łańcuchami narożnymi „w torbie”, które nakładają długi kamień - krótki kamień, od podstawy do szczytu ścian. Elewacje zabezpieczono grubym tynkiem lub wapnem (lub ich mieszaniną), którego odcień zmieniał się od kredowobiałego do patynowanej szarości lub czasami lekko ochry z piaskiem z kamieniołomu. W wystroju,tylko kilka pasm podkreśla tę stonowaną architekturę, a profilowany gzyms (w tynku) lub rzeźbiony modylionami (w kamieniu) zmiękcza wykończenie dachu. Z dwóch stron dach wykazuje nachylenie, które oscyluje między 35 a 50 °. Jest zwieńczony płytkami płaskimi, które nie wystają poza szczyty.

Duże gospodarstwa zbożowe
Odosobnione na płaskowyżu lub wzniesione na skraju wioski, zamknięte gospodarstwo na dziedzińcu wyróżnia się planem czworoboku i okopanym wyglądem: z zewnątrz często ma długie, ślepe budynki połączone murem. głośnik. Przedsionek na wozy i bydło zapewnia dostęp do dużego dziedzińca. Wokół nich są zorganizowane budynki gospodarcze. W wielu gospodarstwach na środku dziedzińca znajduje się gołębnik, symbol bogactwa. Prostopadły do werandy lub na końcu dziedzińca dwór (XVIII w.) Wyróżnia się eleganckimi elewacjami z ciosanego kamienia.

Terytorium do życia
Ochrona naturalnych przestrzeni, powstrzymywanie paryskiej presji miejskiej, zachęcanie jednostek do odnawiania mieszkań w lokalnym stylu, promowanie czystego rolnictwa i produktów rolnych, promowanie wysokiej jakości turystyki: to misje Regionalnego Parku Przyrody Francuski Vexin. Utworzony w 1995 roku park obejmuje 71 000 hektarów i skupia 99 gmin (głównie w Val-d'Oise). Znajdujące się w budynkach gospodarczych Château de Théméricourt muzeum Vexin zaprasza publiczność do odkrywania wszystkich swoich bogactw (wystawy zdjęć, terminale wideo, modele, konferencje, przewodniki itp.).
• Château de Théméricourt. 95450 Théméricourt. Telefon. : 0 810 16 40 45 (cena za połączenie lokalne) i www.pnr-vexin-francais .fr
Le Vexin normand. Rozpoznawalny styl

Kwalifikowany w ten sposób ze względu na swoje… normańskie pochodzenie (początkowo termin określany jako „ludzie z północy” lub wikingowie), ten „drugi” Vexin znajduje się w północno-wschodniej części Eure, na granicy Sekwany. Epte wyznacza następnie granicę między królestwem Francji i Normandii, sporną przez królów Francji i książąt Normandii. Aby powstrzymać te najazdy, ustanowiono podwójną linię obrony najeżoną ufortyfikowanymi zamkami, z których pozostały niektóre mury i lochy: Gisors, Châteausur-Epte, La-Roche-Guyon i naturalnie Château-Gaillard - zbudowana w 1196 roku przez Richarda Lwie Serce dla powstrzymać sprawę odzyskania Philippe Auguste'a. Zniszczony wojną stuletnią, po której nastąpiła zaraza, Norman Vexin odzyskał dobrobyt od XVI wieku, o czym świadczą relacje kronikarzy:„Kraj Velquecin ma mięso i ryby, ziemię i wodę, zboże i winorośl, lasy i łąki, stawy i rzeki, chaulx i tynk, kamienie i cegły, miasta i zamki, szlachtę i chłopów”.

Drewno, najstarszy materiał
Region ten, ubogi w kamienie budowlane, ale bogaty w drewno i glinę, zachowuje znaczące siedlisko z muru pruskiego. Niezależnie od tego, czy jest to gospodarstwo, dworek czy kamienica, zawsze spoczywa na murowanej podstawie, która izoluje od wilgoci (krzemień lub cegła). Konstrukcja składa się z poziomych belek (płóz), pomiędzy którymi znajdują się stałe słupki (gołębie), które podtrzymują podłogę i dach. W tych ramach stolarze wkładali ukośnie kawałki (chusty), aby zapobiec deformacji. Z tego konstruktywnego ograniczenia narodziły się różne figury dekoracyjne: krzyż Saint-André, wzory w jodełkę… Pustki między belkami zostały wyłożone kolbą (gliniastą ziemią zmieszaną ze słomą) umieszczoną na żebrach lub patykach z orzecha lub kasztana. Po wyschnięciu tynk wapienny,Na kolbę nałożono włókna piasku i lnu, aby chronić ją przed atakami klimatycznymi. Pod koniec XVIII w. Upowszechniło się stosowanie cegieł dzięki rozwojowi kaflarni.

Powstanie cegły
Oferuje ustandaryzowany format, który ułatwia jego realizację i pozwala na trwałe siedlisko uważane za wygodniejsze niż panel drewniany, który stopniowo zastępuje w kontekście ekspansji gospodarczej. Prostokątny, jednopoziomowy lub jednokondygnacyjny, typowy projekt domu murowanego różni się wymiarami od modułu szachulcowego. Uwolnieni od ograniczeń wymiarowych i mechanicznych drewna, murarze mogą tworzyć wyższe i mniej wąskie bryły. Ściany składają się z dwóch okładzin (wewnętrznej / zewnętrznej), mocowanych z cegieł układanych wzdłużnie (panneresse), punktowanych cegłami układanymi na krzyż (nadproże), co zapewnia dobrą spójność. Zbudowane z jednego materiału siedlisko tego typu nie jest monotonne.Obecność tlenków w glinach i nierównomierne wypalanie cegieł nad drewnem (blisko lub daleko od paleniska) są źródłem pięknych odcieni ochry. Ponadto istnieją bardzo zróżnicowane modele (ramy, opaski, gzymsy z formowanych cegieł itp.).

Paleta materiałów
Konglomerat ziemi i słomy, najczęściej wykorzystywany był do budowy murów ogrodzeniowych. Gliniasta ziemia zmieszana z sianem została ułożona w kolejnych warstwach. Wcześniej wykopaliśmy ziemię, aby uzyskać twardy błysk (kamień, krzemień). Elewację ścian prowadzono stopniowo. Obie okładziny zostały wykonane przez murarza krawędzią łopaty. Twarda i nieprzepuszczalna skała osadowa, krzemień jest bardzo obecny w Górnej Normandii. Zrobiony w kamieniołomie lub podczas kopania studni, był używany jako (guzek, nerka…) lub pocięty na małą kostkę brukową do tworzenia dekoracji polichromowanych.

Mały praktyczny zeszyt
■ Departamentalny Komitet Turystyki Val-d'Oise. Chateau de la Motte. 95270 Luzarches. Telefon. : 01 30 29 51 00 (www.val-doise-tourisme.com)
■ Komitet Turystyki Eure. 3, rue du Commandant Letellier. BP 367. 27003 Evreux Cedex. Telefon. : 02 32 62 04 27 (www.eure-tourisme.fr)
DOMY GOŚCINNE
■ L'Epicerie du Pape. 5, rue de la Ferme. 27910 Vascoeuil. Telefon. : 02 35 23 64 37 (http: //sedard.club.fr)
■ Saint-Aubin Priory. 19, rue Saint-Aubin. 27150 Doudeauville-en-Vexin. Telefon. : 02 32 55 70 11 (strona: przeorat saint aubin)
■ Forge de la Bucaille. 32, rue de la Bucaille. 95510 Aincourt. Telefon. : 01 34 76 71 03 (www.gites-val-doise.com)

Raport przygotowany przez Alaina Chaignona. Zdjęcia Gonzague Defois.